Een 4-daagse hikingtour om nooit meer te vergeten.
Blijf op de hoogte en volg Adinde
09 September 2012 | Nepal, Pokhara
Een oude yogi op een paal vraagt waar ik naar toe ga.
“Damphus!”, roep ik vrolijk, gecharmeerd van het feit dat hij me opmerkt midden in zijn meditatie (?). Hij wuift naar rechts, naar een weggetje dat omlaag loopt. Na 100 meter komt hij op zijn spillebeentjes achter me aangehold, haalt me in en wijst iets verder naar een paadje de jungle in. “Damphus”, zegt hij. Okay.. dilemma. Ik besluit op hem te vertrouwen -hij woont hier tenslotte al 100 jaar- en stort me avontuurlijk in de jungle.
Het paadje wordt langzaam kapmesjungle maar ik troost me met de gedachte dat het voorseizoen is en natuurlijk nog niet platgelopen. Na 20 minuten steil omlaag, schiet wel lekker op, sta ik plotseling op een T-splitsing. Rechts een immens rijstveld en links een beek. Hmmmm… Ik probeer de beek een stukje (misschien wordt het beter) ik probeer het rijstveld een stukje, maar zak tot het randje van m’n schoenen in de drek. Ik loop weer naar de beek en ik loop weer besluiteloos naar het rijstveld. En daar verrijst :-) ze! Mijn redster in nood! Net te ver weg om me te kunnen horen. Ok, hardcore hiking. Ik trek mijn zorgvuldig gevouwen broek uit mijn sokken (je kunt tenslotte niet voorzichtig genoeg zijn) en trek mijn sokken en schoenen uit. Ik stap tussen de rijst en denk hardop: “oww, alsjebliéft geen bloedzuigers.
De vrouw is blijkbaar uitermate verbaasd een toerist te zien, want ik moest een paar keer “Damphus!” roepen voordat het kwartje viel. Ze wuift met haar arm richting de beek. Terug wadend hóóp ik dat het kwartje viel, ik heb niet veel vertrouwen in mijn rijstleidster :-).
Goed, de beek. Steil, nat en glad. Ik probeer hetzelfde stukje, maar zie mijn ‘redster in nood’ hier ook niet afdalen. Dit is géén weg, besluit ik. Dan maar weer 20 minuten steil omhoog. Ik pak wel een taxi.
Gesterkt door die gedachte begin ik aan mijn klim, en na 15 meter, eureka! Een over het hoofd gezien paadje over een overgroeid watervalletje. De jungle wordt wel weer dichter, maar het is een pad! Ik glibber een poosje over de rotsen en rotte bladeren naar beneden terwijl rampscenario’s aan me voorbij trekken. "Stel dat ik nu uitglij, of een tijger tegenkom". "Die hebben ze hier niet, maar toch…". Na enige tijd denk ik, “Jezus, waar ben ik aan begonnen”. Ik praat mezelf moed in : “Hoppelekee watje!”. “Die ouwe spillebeen doet dit op z’n slippers”. Soms doorkruist het paadje het beekje en de rotsen zijn zo glad dat ik op mijn kont in het water moet zitten, damn!
Éindelijk komt het dal in zicht en met het laatste stukje door het beekje kom ik uit aan de achterkant van een ovenfabriek. Dat verwacht je ook niet.
Blij dat ik weer vaste grond onder mijn voeten heb loop ik naar de uitgang, nagestaard door 10 werknemers die hun ogen waarschijnlijk gericht hebben op de helft van mijn achterkant. Maar ik heb het gered, ik ben in het dal!
Nu alleen nog maar 800 meter omhoog.
“Damphus!”, roep ik vrolijk, gecharmeerd van het feit dat hij me opmerkt midden in zijn meditatie (?). Hij wuift naar rechts, naar een weggetje dat omlaag loopt. Na 100 meter komt hij op zijn spillebeentjes achter me aangehold, haalt me in en wijst iets verder naar een paadje de jungle in. “Damphus”, zegt hij. Okay.. dilemma. Ik besluit op hem te vertrouwen -hij woont hier tenslotte al 100 jaar- en stort me avontuurlijk in de jungle.
Het paadje wordt langzaam kapmesjungle maar ik troost me met de gedachte dat het voorseizoen is en natuurlijk nog niet platgelopen. Na 20 minuten steil omlaag, schiet wel lekker op, sta ik plotseling op een T-splitsing. Rechts een immens rijstveld en links een beek. Hmmmm… Ik probeer de beek een stukje (misschien wordt het beter) ik probeer het rijstveld een stukje, maar zak tot het randje van m’n schoenen in de drek. Ik loop weer naar de beek en ik loop weer besluiteloos naar het rijstveld. En daar verrijst :-) ze! Mijn redster in nood! Net te ver weg om me te kunnen horen. Ok, hardcore hiking. Ik trek mijn zorgvuldig gevouwen broek uit mijn sokken (je kunt tenslotte niet voorzichtig genoeg zijn) en trek mijn sokken en schoenen uit. Ik stap tussen de rijst en denk hardop: “oww, alsjebliéft geen bloedzuigers.
De vrouw is blijkbaar uitermate verbaasd een toerist te zien, want ik moest een paar keer “Damphus!” roepen voordat het kwartje viel. Ze wuift met haar arm richting de beek. Terug wadend hóóp ik dat het kwartje viel, ik heb niet veel vertrouwen in mijn rijstleidster :-).
Goed, de beek. Steil, nat en glad. Ik probeer hetzelfde stukje, maar zie mijn ‘redster in nood’ hier ook niet afdalen. Dit is géén weg, besluit ik. Dan maar weer 20 minuten steil omhoog. Ik pak wel een taxi.
Gesterkt door die gedachte begin ik aan mijn klim, en na 15 meter, eureka! Een over het hoofd gezien paadje over een overgroeid watervalletje. De jungle wordt wel weer dichter, maar het is een pad! Ik glibber een poosje over de rotsen en rotte bladeren naar beneden terwijl rampscenario’s aan me voorbij trekken. "Stel dat ik nu uitglij, of een tijger tegenkom". "Die hebben ze hier niet, maar toch…". Na enige tijd denk ik, “Jezus, waar ben ik aan begonnen”. Ik praat mezelf moed in : “Hoppelekee watje!”. “Die ouwe spillebeen doet dit op z’n slippers”. Soms doorkruist het paadje het beekje en de rotsen zijn zo glad dat ik op mijn kont in het water moet zitten, damn!
Éindelijk komt het dal in zicht en met het laatste stukje door het beekje kom ik uit aan de achterkant van een ovenfabriek. Dat verwacht je ook niet.
Blij dat ik weer vaste grond onder mijn voeten heb loop ik naar de uitgang, nagestaard door 10 werknemers die hun ogen waarschijnlijk gericht hebben op de helft van mijn achterkant. Maar ik heb het gered, ik ben in het dal!
Nu alleen nog maar 800 meter omhoog.
-
09 September 2012 - 10:40
Sarita:
ok, best heftig!
Maar wat me nu niet duidelijk is: waarom wou je dat doen?? daarheen gaan??
LOL!
Afijn. Leuk van je te horen! :)
Liefs! -
09 September 2012 - 10:51
Gerda:
Nou nou, Adin! Jij durft!! Ik zou duizend doden gestorven zijn van angst in jouw plaats...
Wat een heerlijk verhaal... zo maak je nog eens wat mee!
Maar die yogi wist dat je goed terecht zou komen, daar is hij tenslotte een yogi voor...
whahaha
Houd ons op de hoogte, lieverd, we genieten van jouw avonturen!! -
09 September 2012 - 12:21
Aline:
Hey, nou wel weer een avontuur hoor zo in je uppie! Ik vind t dapper.
En wat bloedzuigers betreft je bent weer mooi schoon van binnen.
Trouwens prachtige foto's! Kan me nu al weer verheugen op het reizen. Ga ik ook zeker doen met de jongens als een jaar of 8 zijn. Dan kan dat wel weer denk ik. Om het jaar of zo.
Hoe zit het momenteel met je telefoon? Heb nu twee nummers. En al even geen reactie meer gehad op mijn whats appjes en foto's.
Momenteel heb ik even geen whats app denk rond 17 sept wel weer. Telefoon nu weg voor reparatie.
Nou geniet en vind t leuk om binnen kort weer wat van je te horen.
Liefs van ons!! -
10 September 2012 - 15:40
Linda:
Ja ja
saai is het niet in ieder geval hahaha!!
Dat zijn nou eens ervaringen.
xxx -
10 September 2012 - 18:54
Buuf Van De Buum:
Wat een hilarisch verhaal! Geweldig, tis me een trip hoor. Wat een geweldige foto's, prachtig hoor ( die van de natuur bedoel ik dan hè ;-)) veel plezier verder en pas goed op jezelf Groetjes uut ut skone Ulft -
10 September 2012 - 22:12
Angelique:
Spannend !! Leuk om te lezen, gelukkig geen fitflops haha -
11 September 2012 - 14:26
Kees:
Hoi Adinde,
je houdt het wel vol om allerlei uithoekjes te vinden. Wel mooi daar.
Stoer hoor om de binnenlanden af te reizen.
Binnenkort een jaar op pad! Goed hoor.
Hierna naar India neem ik aan.
Hou je haaks
Kees -
16 September 2012 - 21:16
Alieke:
Hoe gingen die 800meter, dat is echt nog ver omhoog. Hartelijke groet,
Alieke -
23 September 2012 - 21:33
Piet Mulder:
he adi nde,
hier weerff een reactie, ben weer een beetje terug in de wereld.
ben behoorlijk ziek geweest K.
na 3 chemo weer een beetje zin in het leven,
ik probeerje weer een beetje te volgen op het dak van de wereld
groet piet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
